Een aantal jaar geleden was ik mentor van Bart, een gesloten 14-jarige met wie ik de stilzwijgende afspraak had vooral niet te vaak ingewikkelde gesprekken met hem te voeren. Een knipoog, complimentje of een corrigerende blik was voor hem – en dus ook voor mij-  een prima manier van communicatie.

Op een maandag ergens halverwege het schooljaar zag ik een ineens een hele andere kant van Bart: ongeïnteresseerd, boos en storend was hij aanwezig in de klas. De corrigerende blik, die daarvoor zo goed werkte leek hem alleen maar bozer te maken. Omdat inmiddels de hele klas onrustig was, sprak ik hem rechtstreeks aan waarop hij woedend de klas verliet.

Toen ik later die dag de moeder van Bart belde om haar te informeren over het incident, kreeg ik een huilende vrouw aan de telefoon, die vertelde dat ze zondag aan de kinderen hadden verteld dat ze uit elkaar gingen.

Dit voorval laat zien hoe belangrijk het is als de school op de hoogte is van een (voorgenomen) scheiding van de ouders. Helaas is het nog steeds zo dat sommige ouders zich schamen omdat ze het gevoel hebben gefaald te hebben. Daarnaast is het ook zo dat ouders simpelweg vergeten de school in te lichten, logisch op een moment dat er al zoveel gebeurt in je leven.

Toch is het goed om de school wel tijdig op de hoogte te brengen, zodat een leerkracht/docent begrijpt waarom een leerling anders reageert dan anders. De school is een veilige plek waar niet ineens alles anders is en het is belangrijk dat een kind daar begrip ervaart.