Wanneer we net samen zijn, dan zorgt verliefdheid vaak voor een staat van zijn waarin we oprecht geïnteresseerd zijn in elkaar. We zijn nieuwsgierig en willen alles van elkaar weten. Het zorgt voor aantrekkingskracht, begrip en intimiteit. We staan helemaal open voor (de beleving van) de ander.
De zekere mate van onzekerheid die we voelen in het allereerste begin (vindt de ander mij wel leuk, aantrekkelijk en goed genoeg) brengt met zich mee dat het vaak spannend is.
Die spanning kunnen we verderop in de relatie gaan missen. Want vanaf het moment dat we echt een paar vormen, gaan we meestal op zoek naar geborgenheid en veiligheid. We hechten waarde aan zekerheid en liefde.
De wens om je veilig te voelen bij elkaar is vaak één van de meest belangrijke aspecten van de mens om bij elkaar te zijn. Zeker wanneer er kinderen komen. Meestal hebben we dan de wens om een warm, hecht en veilig gezin te zijn.
Die behoefte aan warmte, veiligheid en geborgenheid kan echter wel iets doen met de spanning binnen een relatie. Want het is juist het compleet openstaan voor elkaar. Misschien zelfs wel de onzekerheid en je best willen doen – het beetje oncomfortabele gevoel – wat bijdraagt aan de (seksuele) spanning aan het begin van de relatie.
Tel daarbij de drukte van alledag op die een gezin met zich meebrengt en dan is het helemaal niet gek dat we onszelf of elkaar verliezen. Er zijn zoveel verwachtingen. Niet alleen van elkaar, maar ook van de wereld om ons heen. Een goede ouder zijn, inkomen genereren, een leuke partner zijn. Waar ben jij zelf in dit hele verhaal?
Stukje bij beetje runnen we ons gezin steeds meer als een bedrijf. Met taken die moeten gebeuren. In overvloed is het makkelijk delen. Wanneer je bijvoorbeeld genoeg energie hebt voor jezelf, je kinderen en je partner. Dan is het geen probleem om de aandacht en het plezier te delen.
Maar de druk die er ligt op een jong gezin is in deze tijd zo enorm, dat velen van ons niet voldoende energie, tijd, geld, rust een aandacht hebben om alle taken van de ‘to do lijst’ af te wikkelen en daarnaast nog voldoende overhouden voor onszelf. Laat staan de ander. Er ontstaan tekorten. In de eerste plaats bij onszelf. We leveren steeds een beetje meer in en we verwijten de ander dat die onze tekorten niet ziet (en aanvult).
Sterker nog, de kans is groot dat jouw partner ook nog verwachtingen heeft. Dat je meer helpt binnen het gezin of dat je initiatief neemt tot vrijen bijvoorbeeld. Op een gegeven moment is de kans groot dat het teveel wordt en de optie scheiden aantrekkelijker wordt.
Een tijdlang kunnen we met die tekorten leven. Het is in mijn ogen net als vitamines en mineralen. Bij een gezond dieet, waarin je met de seizoenen mee-eet kun je best in de winter minder van de ene vitamine eten. Zolang het binnen afzienbare tijd (het volgende seizoen) maar weer ruim voldoende wordt aangevuld. Wanneer je structureel tekort ervaart, dan gaat dat vaak ten koste van ons gevoel van veiligheid. Je bent immers niet alleen, maar samen. Wanneer je die verbinding mist, is de kans dat je het nog wilt proberen kleiner.
Een pijnplek is gevoeligheid die we ontwikkeld hebben op basis van eerdere ervaringen of gedachten die we hebben. Iemand die vroeger binnen het gezin genegeerd werd, kan daar een pijnplek aan over houden. Zelfs wanneer je het ‘een plekje hebt gegeven’ kan het zijn dat die persoon sneller het gevoel heeft genegeerd te worden. Of sneller geraakt worden door bepaalde gebeurtenissen, dan iemand die een andere pijnplek heeft.
Pijnplekken hoeven geen grote trauma’s te zijn. Het kan in je jeugd ontstaan aar ook daarna. Je kunt pijnplekken overal oplopen, ook in latere relaties. Veel voorkomende pijnplekken gaan bijvoorbeeld over grenzen, buitengesloten worden, er niet bij horen of niet gezien worden.
Het zijn de reacties op pijn, die problematisch kunnen worden binnen een relatie. Want binnen een gezonde en veilige relatie kun je heel veel met elkaar bespreken, om zo de tekorten of dagelijkse beslommeringen op te lossen. Maar binnen relaties waarin het niet meer goed lukt om elkaar te vinden, dan is de kans groot dat de band tussen jullie wordt aangetast. Bovendien leren we vaak niet om elegant onze grenzen aan te geven en onze pijn om te zetten in verzoeken.
Een of beide partners voelt zich dan niet meer veilig en eenzaamheid ligt op de loer. Ondertussen kan het zijn dat de pogingen die gedaan worden om de situatie te verbeteren, uitmonden in een vervelend patroon. De meeste mensen denken dan voornamelijk aan ruzies waarin harde woorden vallen en uitmonden in flinke conflicten. Maar vergeet dan ook de koude oorlogen niet. Een strijd hoeft niet altijd te knetteren, maar kan ook onderhuids in stilte schade aanrichten.
Misschien herken je iets van hetgeen ik beschreven heb. Ieder mens is natuurlijk anders en iedere situatie is natuurlijk anders. Het is dan ook helemaal niet erg als jij jezelf hier niet in herkent. Wel is uit heel veel onderzoek gebleken wat je kunt doen om het tij te keren als je eenmaal in een situatie terecht bent gekomen dat de relatie je zoveel energie kost, dat je eigenlijk geen andere uitweg meer ziet dan de handdoek in de ring te gooien. Ik ben opgeleid tot EFT mediator en gebruik daarom veel principes uit EFT tijdens de mediation om mensen weer met elkaar te laten verbinden. EFT helpt jou om weer te verbinden, door vervelende patronen te doorbreken.
De komende tijd schrijf ik meer van deze blogs, wil je een seintje krijgen als het volgende blog online is waarin ik stap 2 vertel? Laat hieronder jouw gegevens achter.
Als je vervelende interactie met elkaar hebt (strijd of koude oorlog), dan is het belangrijk te weten dat de meeste van deze interacties volgens een vast patroon verlopen. Ongeacht wat het onderwerp is. De meest cruciale stap is om deze patronen te herkennen. We gaan op zoek naar wat er werkelijk gebeurt. Het patroon wordt ook wel beschreven als een dans. We gaan kijken welke dans jullie dansen.
Het doorbreken van het patroon zorgt vaak weer voor verbinding. In verbinding kun je niet vanuit pijn, maar vanuit liefde besluiten om samen verder te gaan of niet.
Wanneer stellen eenmaal aan het ‘scheiden of blijven’ traject beginnen, is vaak het besluit gevoelsmatig al genomen om uit elkaar te gaan voor één of beide partners. We voelen ons zo onmachtig, gekwetst of alleen. We kunnen eigenlijk niet anders dan uit elkaar gaan. Dan wordt je immers niet meer gekwetst. Als je je toch al alleen voelt, dan kun je net zo goed alleen zijn.
Velen van ons hebben ons hebben zich voor die tijd al afgesloten. Zij voelen niets meer. Ook geen liefde en dat wordt dan ook vaak als reden gegeven om uit elkaar te gaan.
Dan is het heel belangrijk om te weten dat ‘het niets meer voelen’ vaak voortkomt uit een veel te lang aanhoudende pijn. Pijn veroorzaakt door onveiligheid binnen de relatie. We sluiten ons af, om te voorkomen dat de anders ons nog weet te raken. Hoewel dat maar deels lukt (meestal raakt het ons toch) zorgt dat wel voor het gebrek aan gevoel (liefde) voor de ander. Zelfs wanneer je ‘niets meer voelt’ kan het dus zijn dat na relatietherapie het goed komt tussen jullie. Of in ieder geval verbetert de communicatie waarschijnlijk aanzienlijk, zodat je na de scheiding samen op een prettige manier ouders kunt blijven voor je kind.
Eenzaamheid in een relatie. Heb jij je binnen je relatie wel eens eenzaam gevoeld? Wanneer mensen zich eenzaam in een relatie voelen, dan is de kans groot dat er sprake is van gebrek aan verbinding op cruciale momenten.
Er altijd voor iedereen willen zijn. Goed voor je kinderen willen zorgen. Nu tijdens de scheiding meer dan ooit. Maar hoe gaat het met jou?
Het lijkt soms zo vanzelfsprekend, wat er moet gebeuren met de koopwoning als je gaat scheiden. Maar er zitten behoorlijk wat haken en ogen aan. Met name als je te maken hebt met hypotheekrente bijvoorbeeld. Marieke legt uit hoe het zit.
