Als je echt bereid bent te onderzoeken wat er speelt en daarbij ook naar jezelf durft te kijken, dan kan het zijn dat jij jouw kind kan helpen zonder dat je kind daar direct iets voor hoeft te doen. Wist je dat de meeste kinderen die ik in mijn praktijk spreek als ze tot zo een besluit komen, kinderen zijn van ouders die in conflict zijn met elkaar. Of in ieder geval een moeizame samenwerking hebben?

Zij zijn loyaal aan allebei hun ouders, maar hebben er zoveel moeite mee dat er veel discussie is en gedoe. Ze voelen haarfijn aan dat hun moeder het vaak niet eens is met wat hun vader doet (en dat vinden ze misschien zelf ook wel) of zijn het met hun vader eens dat hun moeder vaak bepaalde dingen nalaat (en vinden dat misschien zelf ook wel). Daardoor ontstaat eerder een ‘afrekencultuur’ waarin dingen goed of fout zijn. Het kind wordt daardoor ook vaak afgewezen. Het zal zich veiliger gaan voelen, door voor 1 ouder te kiezen. Fijner is een samenwerkende sfeer, waarin zowel de ouders als het kind van elkaar kunnen leren. En accepteren dat we zijn, wie we zijn. Ook met onze onhandige dingen.

Zou jij willen dat je kind zowel bij jou, als bij de andere ouder zich veilig voelt? Dat het weet dat het er mag zijn. Met alle handige en minder handige dingen die het van vader en moeder heeft meegekregen? Durf jij je kind en jouw ex te accepteren zoals ze zijn? Ben je bereid op zoek te gaan naar oplossingen, met deze uitgangspunten? Dan geef je in mijn ogen jouw kind een prachtig cadeau, vol met hele waardevolle levenslessen. 

Mark wilde niet meer naar zijn vader. Daar had hij geen eigen kamer en kon hij zich niet concentreren op zijn huiswerk. Bij zijn moeder was altijd alles heel overzichtelijk en was er veel meer rust. Doordat het bij zijn vader anders georganiseerd was, kreeg Mark steeds meer stress. Hij heeft al meerdere keren zijn moed bij elkaar geraapt en dit tegen zijn vader gezegd. Er veranderde de weinig. Het zorgde ervoor dat Mark steeds meer zorgen en spanning kreeg. Dat zorgde voor ruzies. Zijn moeder begreep hem wel, maar ook naar haar wilde zijn vader niet luisteren. Op schooldagen wilde hij niet meer naar zijn vader. Hij was er klaar mee. 

Na intensieve gesprekken met beide ouders en met Mark, bleek dat vader van mening was, dat Mark maar ‘gewoon’ moest wennen aan zijn aanpak. Mark deed net als zijn moeder, altijd zeuren over ‘hoe het moest’. Dat wekte grote irritatie op bij vader. Daarbij kwam dat vader zich eigenlijk onvoldoende bewust was van de impact van dit alles. Moeder erkende dat zij inderdaad Mark vaak steunde in de verhalen die hij vertelde. Ze herkende het nog uit haar huwelijk en was van mening dat vader moest veranderen. 

Beide waren niet helpend voor Mark. Nadat we hebben besproken wat er allemaal meespeelde, erkende wat waar hoorde (ex-partners, ouderschap, kind) en op onderzoek uitgingen ‘wat werkt wel’, kwamen er oplossingen op tafel die voor iedereen acceptabel waren.

(In alle eerlijkheid moet ik er wel bij vermelden dat 3 weken laten er nieuwe afspraken lagen, maar het positieve was dat ze dat dus met zijn drieën voor elkaar hadden gekregen.

Daarmee zeg ik dus niet dat jij het probleem veroorzaakt. Misschien is die wel helemaal aan jouw ex te wijten. Dat weet ik niet. Maar ik denk dat hoe de situatie ook is, je wel onderdeel kunt zijn van de oplossing. Wil je weten hoe je de communicatie kunt verbeteren (ook als je een lastige ex hebt?) geef je dan op voor het webinar.