Mijn partner houdt zich niet aan onze omgangsregeling
Richard belt mij en vraagt of ik hem kan helpen om ervoor te zorgen dat de kinderen volgens de afgesproken zorgverdeling, vaker bij hem gaan komen. Afspraak is afspraak, toch?!
Vandaag sprak ik een moeder die een aantal jaar geleden gescheiden is. Haar ex maakt haar (vaak onterecht) allerlei verwijten. Vrienden geven de tip om het naast haar neer te leggen. ‘Maak je niet zo druk’. Dat klinkt makkelijker dan het is. Ik leg je uit wat je wel kunt doen.
Deze moeder heeft al die jaren in liefde met haar beste maatje geleefd. Ze hadden amper ruzie. Hij wilde weg en vertrok. Allebei wilden ze goed uit elkaar. Misschien zelfs vrienden blijven. Toch ging het goed mis. Deze moeder vind het lastig om haar grenzen aan te geven bij haar ex.
Wanneer mensen de intentie hebben om zonder conflicten uit elkaar te gaan is dat geen garantie voor succes. Er kunnen heel veel aanleidingen zijn waardoor het niet zo goed lukt. In de jaren dat ik ouders help om uit conflict te geraken heb ik wel een aantal elementen gezien die steeds terugkomen. Misschien herken jij het ook wel?
Tekorten kunnen tijdens de relatie duidelijk zijn, bijvoorbeeld doordat één van beide te weinig ruimte tijd heeft voor; zichzelf, ontwikkeling, ambitie, kinderen, hobby of andere zaken. Dat kan zorgen voor onhandig gedrag zoals zeuren, klagen, weglopen, boosheid en veel meer.
Wat echter veel minder bekend is, dat in de omstandigheden zoals ze waren iemand prima tevreden kon zijn met de (ongeschreven) afspraken, maar dat achteraf – in het kader van scheiden – de afspraken ineens niet meer fair voelen. Tekorten kunnen dus ook na de scheiding plotsklaps ontstaan over een periode waarin iemand destijds zelf, best tevreden was.
Je kunt je dan belazerd voelen. Tekortgedaan. Niet gezien. Naïef, het slachtoffer van…. Grenzen aangeven bij een scheiding is daarom erg belangrijk zodat je op de juiste manier blijft communiceren.
Wanneer we ons tekort gedaan voelen, worden we geraakt. Dat komt vaak naar buiten in de vorm van discussies, ruzies, verwijten, boosheid, sarcasme, verdriet en moedeloosheid. En dat is precies wat de ander nodig heeft om ook (nog meer) geraakt te worden. Het doet zeer.
De ander is zo onredelijk en maakt zulke onterecht vreselijke opmerkingen dat het niet anders kan dat we:
– De ander willen overtuigen van de onzin van die verwijten. Het recht zetten (argumentencircus)
– We het liefst de discussie willen vermijden en dus niet reageren (onder de wollen deken reactie)
– Datgene gaan zeggen om de ander te raken (ik pijn, jij ook pijn)
De moeder uit dit voorbeeld is een hele redelijke vrouw, met een goed stel hersens. Heel empathisch, staat voor iedereen klaar. Ik weet zeker dat het een lieve moeder is, dat ze het beste met haar ex voor heeft en dat ze keihard haar best doet om uit conflict te blijven. Ze zal alleen haar grenzen moeten gaan aangeven bij haar ex partner.
Ze stuurde mij wat voorbeelden van mailwisselingen door en mij werd direct duidelijk, dat deze moeder onrecht is aangedaan. Achteraf gezien krijgt zij allerlei verwijten van haar ex. Achteraf gezien, vindt hij dat hij allerlei dingen tekort is gekomen tijdens het huwelijk. Hij pakt iedere kans die hij krijgt, om dat haar te laten weten. Dat komt bij haar binnen. Steeds opnieuw. Soms lukt het even wel om ‘normaal’ te communiceren. Biedt hij zelfs excuses aan en belooft beterschap. Het ergste is, dat zij hem faciliteert en niet bezig is om haar eigen grenzen te bewaken. Ondanks alle nare dingen die hij zegt, blijft zij doorvragen. Waarom vind je dat? Het klopt niet wat je zegt (argumentencircus). Maar wat zij ook zal zeggen, hij zal niet overtuigd raken. Het is niet de man, maar de pijn die op dat moment aan het woord is.
Wanneer iemand heel erg dronken is, kun je die persoon tot de rede roepen om ‘nu even fatsoenlijk te doen’, maar de kans is klein dat dat zal lukken. Eenmaal onder invloed, kun je er op dat moment weinig mee. Eerst moet iemand weer toerekeningsvatbaar zijn.
Wanneer jullie al jaren strijd hebben en al jaren discussies voeren, dan kun je op die moment van piekpijn beter niet reageren. Iemand heeft op dat moment de bril op van pijn, en die pijn staat aan het roer. Je praat op dat moment niet met jouw ex, maar met zijn of haar emotie. Emotie is niet redelijk. Het doet gewoon zeer en heeft erkenning nodig. Maar die kun jij op dat moment niet geven.
Wil je leren hoe je jouw grenzen elegant kunt aangeven? Zit je ergens in mediation, bij een advocaat of zijn jullie uit elkaar maar blijf je in een lastig patroon terecht komen?
Jouw ex gaat niet veranderen, dus als jij het anders wilt, kun je alleen op jezelf rekenen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Voor jezelf opkomen, zonder ruzie. Wil jij eens sparren over hoe je hieruit kunt stappen?
Het is belangrijk dat jij jouw grenzen beter leert bewaken. De ander mag pijn hebben. Misschien zijn sommige exen ook nog best bereid daar een keer een gesprek over te voeren. Maar dan wel in een toestand en een setting waarin een constructief gesprek mogelijk is.
Je hoeft al die nare opmerkingen niet te nemen van de ander. Je hoeft dat niet te accepteren. De vraag is alleen, hoe? Deze dame had zelf een aantal dingen bedacht en eigenlijk ook direct al af geserveerd.
Ze had geleerd dat simpelweg vragen of hij niet meer zo naar wilde doen, vaak aanleiding was tot nog meer vervelende discussies.
Betere afspraken maken via een mediator, zodat ze geen contact meer hoefden te hebben vond ze niet zo een goed idee omdat hij zich dan mogelijk toch niet aan de regels zou houden omtrent contact.
Uitleggen wat het met haar doet, had ze al vaker geprobeerd en had niet geholpen.
De laatste optie van ‘niet reageren’ was eigenlijk intuïtief voor haar het minst aantrekkelijk. Immers moet hij nu onmiddellijk stoppen met kwetsen en bovendien wil zij haar grenzen aangeven. Niet langer over zichzelf heen laten lopen. Terecht ook, als je het mij vraagt. Maar misschien was ze ook op zoek naar erkenning van hem.
Wil jij ook eens sparren over jouw situatie? Dat kan! Sparren met de PRO is inbegrepen in de trajecten zoals het Kom uit Conflict Traject, maar kun je ook los boeken. Even een half uurtje overleg met mij of een andere professional. Dat heeft houvast, inzicht en een plan om vooruit te komen. Tijdens ‘Sparren met de PRO’ kun je al jouw vragen stellen over omgang, relaties, conflicten, scheiden, financiën en kinderen. Fijn is dat je altijd binnen 24 uur terecht kan. Afspraak maken doe je hier.
De vrouw wilde haar grenzen aangeven bij haar ex. Wilde laten weten dat wat hij doet, niet eerlijk is. Ze wil hem eigenlijk overtuigen, zodat hij in gaat zien dat hij moet stoppen met vervelende berichtjes sturen. Maar vooral ook dat hij in zou zien, dat hij haar onrecht aan doet. Deze berichtjes stuurt hij niet spontaan uit zichzelf, maar komen altijd tot stand nadat er noodzakelijk contact is betreft de kinderen. (In het blog – Je kinderen je zwakke plek – kun je daar meer over lezen) Door hier verder op in te gaan, bescherm je niet jouw grens, maar is het eigenlijk een uitnodiging om nog meer narigheid over je heen te laten storten.
Op het moment dat deze meneer berichtjes stuurt is de pijn aan het woord. Met pijn valt niet te praten. Na 3 jaar weet de vrouw ook wel, dat ze hem op dit soort momenten niet gaat overtuigen. Ook weet ze, dat bij elke vraag die ze hem stelt, hij meer verwijten zal maken. Nog meer dingen zal sturen die haar kwetsen. De ander is op dat moment helemaal niet ontvankelijk voor discussies op inhoud. Doordat zij haar grens niet bewaakt, geraakt wordt, komt ook haar emotie aan het roer.
Zo komt het dat uiteindelijk mensen vooral ellende naar elkaar blijven sturen, ze elkaar helemaal niet horen of verstaan en dat wat er gezegd wordt ondertussen heel veel stuk maakt. Jouw grens trekken, betekent dus niet per se niet meer reageren. Het betekent wel, alleen met mensen in gesprek als er ruimte is om elkaar te verstaan. Wanneer iemand zelf aan het roer is en niet gestuurd wordt door pijn.
De komende tijd schrijf ik meer van deze blogs, wil je een seintje krijgen als het volgende blog online is waarin ik stap 2 vertel? Laat hieronder jouw gegevens achter.
Stap 1 Neem de regie terug
Leg jouw levensgeluk niet in handen van de ander. Door de ander te willen overtuigen, maak je de ander heel belangrijk. Je kunt met compassie en empathie, soms zelfs in liefde kijken naar de pijn van de ander. Daar kun je respectvol mee omgaan. Jij hebt geen invloed op wat de ander denkt, doet of voelt. Het is ook niet jouw verantwoordelijkheid.
Blijf vooral trouw aan jezelf. Jij hoeft niet steeds het pispaaltje te zijn van emoties van de ander. De dingen die gezegd worden in deze situaties kan men soms zelfs helemaal niet menen (soms ook wel, maar dan nog) dus neem ze niet te serieus. Begrens de ander, zonder hen de les te lezen.
Stap 2 Waar het gesprek wel over moet gaan
In de vervolgstappen gaan we op zoek naar een manier om gesprekken te voeren die wel ergens over gaan en leer je grenzen aangeven bij jouw ex. Uiteindelijk is niet meer reageren op narigheid natuurlijk niet de oplossing. Dat is slechts de eerste stap. Kun jij wel wat hulp gebruiken? Dan is de Online Ouderschap Na Scheiding training wellicht iets voor jou. In de training krijg je stap voor stap uitleg over wat je kunt doen om uit conflict te blijven. Weer gehoord te worden. Jouw grenzen aan te geven en ervoor te zorgen dat jullie kind zo min mogelijk last heeft van de lastige samenwerking tussen de ouders. Lees gerust even verder of het iets voor je is, want er is nu een mooie aanbieding>>
Richard belt mij en vraagt of ik hem kan helpen om ervoor te zorgen dat de kinderen volgens de afgesproken zorgverdeling, vaker bij hem gaan komen. Afspraak is afspraak, toch?!
Kinderen en scheiding. Je wilt het als ouders goed doen voor je kinderen. Hoeveel impact de scheiding op jouw kind heeft, hangt grotendeels af van de ouders.
Pubers en scheiden. Ga je uit elkaar en heb je tieners? Dan zijn er andere aandachtspunten, dan bij jonge kinderen. Lees deze tips van onze mediator Karen om er zeker van te zijn dat jij niet in de valkuilen stapt.